ความหวังพังทะลาย คิดไม่ออกเลยไม่รู้เขียนอะไรสำหรับบทความนี้ มีแต่การยอมรับและสาระภาพโดยละมุมและละม่อมว่าโดนกินเรียบ ความหวังที่จะรวยล้นฟ้าเดินเอาเงินฟาดหน้าคนอื่นพังทะลายลงต่อหน้าต่อตา แต่ผมหาได้เสียใจคิดในแง่ดีเราซื้อเพื่ออุดหนุนรัฐบาลผมไม่ได้ซื้อใต้ดินนะบอกไว้ก่อน อย่างน้อยเงินที่เสียไปพร้อมกับน้ำตาที่ตกอยู่ในใจก็มีประโยชน์บ้าง เอาละไม่พูดมากงวดหน้าเอาใหม่ นี้เรากลายเป็นไอ้โง่ที่ติดหวยการพนันไปแล้วหรือนี่ เอาเป็นว่าซื้อพอหอมปากหอมคอ ไม่ซื้อเยอะการพนันอย่างไงก็คือการพนันไม่ดีหรอกนะ หากเด็กๆเข้ามาอ่าน บอกเลยว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี หากคำนวณให้เห็นภาพชัดเจน ความน่าจะเป็นที่จะถูกลอตเตอร์ลี่รางวัลที่ 1 คือ
\[P(E)=\frac{1}{10^{6}}\]
หรือก็คือหนึ่งในล้านนั่นเองครับ ใครที่ถูกคือคนที่อภิมหาบรมมหาโชคดีสุด ครับ ถ้าไม่มีตังค์อย่าซื้อเลยเอาไปซื้ออะไรกินจะดีกว่า เขาว่ากันว่าไฟไหม้ยังพอเหลือที่ดินให้ใช้ทำกิน แต่ถ้าติดพนันนี้ไม่เหลืออะไรเลย เอาละมาถึงตรงนี้ก็จะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังหน่อย วันนี้ที่โรงเรียนมีงานที่เรียกว่า การเดินการกุศล คือระดมทุนจากนักเรียนนี้แหละ คนละร้อยสองร้อยเพื่อเอาเงินนี้ไปทำอะไรก็ไม่รู้ น่าจะไปทำการกุศลนั้นแหละเพราะชื่อเขาก็บอกว่าเดินเพื่อการกุศล ผมในฐานะที่เป็นคนกลางช่วยประสานหาเงินทำบุญก็ขอให้นักเรียนทุกคนที่มีใจที่เป็นกุศลทุกคนจงโชคดี มีร่างกายแข็งแรง ประสบความสำเร็จในสิ่งที่หวังไว้นะครับ ปีนี้ไม่ได้เดินตามไปด้วยให้น้องๆ มันเดินบ้างเดินทุกปีจนปวดขาแล้ว เมื่อเช้าตื่นแต่เช้าปวดจี๊ดขึ้นมาที่เข่าเลยไม่รู้เป็นไร ต้องตื่นมา set พวกทีวีเปิดเพื่อเตรียมต้อนร้บท่านรัฐมนตรีศึกษาธิการ ปรากฎว่าเป็นไงครับ ท่านไม่ได้เดินดูเลย ต้องบอกว่าไม่แม้แต่จะมอง ก็ว่าได้ อันนี้ไม่โทษท่านหรอก อาจจะไม่ได้ประสานงานบอกท่านก่อนว่าเราจัดนิทรรศการเตรียมให้ดู ระดับท่านแล้วถ้าบอกท่านก็น่าจะเดินดูแหละ หุงข้าวเตรียมเอาไว้แล้วไม่หิวยังไงเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องเดินมากินบ้างแหละนี่ท่านคงไม่รู้ ก็เลยไม่มา แต่ผมเตรียมไว้ให้แล้วนะท่านบุญน้อยเองที่ไม่ได้มาดู ท่านมาเปิดงานถือว่าเป็นการละเล่นที่ถูกต้อง เพราะถึงเราจะเป็นผู้บริหารระดับสูง แต่ถ้าเรายื่นมือลงมาดูแลช่วยเหลือให้การสนับสนุนหน่วยงานระดับล่างๆบ่อยๆก็จะดีมาก ถือว่าเป็นการเอาใจใส่และเรียนรู้บริบทของโรงเรียนไปด้วยกัน เห็นนักเรียนบอกว่าท่านเดินได้นิดหน่อยแล้วก็ขึ้นรถตู้ดำๆหายเข้ากลีบเมฆเลยมั้งเห็นเขาพูดกันอย่างนั้น อันนี้นักเรียนพูดผมก็พิมพ์ตามที่นักเรียนบอก และได้ยินโฆษกแห่งรัฐบาลศรีสุริโยทัยประกาศว่าท่านมีงานต่อที่อื่นเวลา 8:00 น. ไม่น่าละท่านไปโดยไม่ร่ำลากันเลย ผมอุตส่าห์ยืนรอท่านตรงจุด Finish หน้าประตูโรงเรียนเป็นเวลาตั้งนาน แต่ไม่เป็นไรท่านมีงานเยอะครับ กลับมาที่โรงเรียนบ้าง เดินเสร็จเราก็มาลุ้นรางวัลต่อ กินแห้วทั้งหวยกินแห้วทั้งรางวัลไม่ได้ลุ้นอะไรเลย แม้แต่ร่มโง่ๆที่วางอยู่ดาดดื่นตามพื้นเวทีก็ไม่ได้ ดวงไม่ดีจริงๆเลย ม.5/6 ได้แต่เดินไปปลอมใจเด็กๆว่า รางวัลเล็กๆน้อยๆ เราไม่เอาหรอกเราจะเอาพวกทอง แต่บังเอิญไม่มีทองเลยปีนี้ ก็นั่งกินพวกปาท่องโก๋ และสูดฝุ่น PM 2.5 กลางสนามจนจบงานและกลับบ้านอย่างมีความสุข ถึงเราไม่ได้รางวัลแต่เราก็ช่วยกันทำบุญนะเด็กๆ ได้บุญแล้ว…ส่วนรางวัลก็แบ่งกันไป…นี่แหละครับวันนี้ภาระกิจก็เดินไปเดินมา…ไม่ได้ทำไรมากนัก…ให้คนที่ถนัดทำงานแบบนี้รันงานรันระบบไป….ผมทำไม่ค่อยเป็นงานแบบนี้…เดินไปเดินมายืนเป็นไม้ประด้บให้คนอื่นเขาถาม….ผู้ปกครองก็ถามหลายคนนะว่า…หางบัตรเอาไปหย่อนตรงไหน..ผมก็บอกเขาและอาสาเอาไปหย่อยให้เขาบ้าง…ช่วยได้แค่นี้แหละ…อย่างน้อยก็ไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆนะโว้ย…ทำงานด้วย…ถึงแม้ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แต่คุณครูโรงเรียนนี้ก็ช่วยกันทุกคนแหละเพราะเป็นคนประสานหาเงินทำบุญของแต่ละห้อง ว่าไปแล้วทุกคนก็ทำงานทุกคนแหละ แต่แค่บางทีเราลืมและละเลยคนเบื้องหลังพวกนั้นไป และที่สำคัญงานนี้ต้องขอบคุณนักเรียนแหละไม่มีนักเรียนงานก็ไม่สำเร็จหรอก พรุ่งนี้จะไม่ด่านักเรียนวันหนึ่งเพื่อบูชาความดีของพวกเธอทั้งหลายในการเดินการกุศลครั้งนี้…พอแล้ววันนี้พิมพ์ไป…พิมพ์มาทำไมยาวจัง…ไปทำงานอย่างอื่นก๋อน…นะสวัสดี
