การที่จะได้มาเป็นนักเรียนของชาวสวรรค์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ ต้องมีความเป็นนักบุญหรือว่ามีสายเลือดของ god ติดตัวมาด้วย วันนี้พวกเธอทั้งหลายผ่านหลักสูตรการเป็นชาวสวรรค์นั่นแล้วละ ต่อไปในอนาคตข้างหน้าไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เพราะพวกเธอคือบุตรแห่งชาวสวรรค์ son of God
เกริ่นนำนิดหนึ่งวันนี้พอดีช่วงเช้าว่าง ก็เลยมาเขียนบทความสนุกๆให้ทุกคนได้อ่านกัน อ่านแบบสนุกๆนะครับอย่าซีเรียสกันนะครับเหมือนอ่านนิยามนั่นแหละ เริ่มแรกก่อนที่จะมาประจำชั้น ม.5/6 เราเกือบไม่ได้เจอกันแล้วรู้ไหม เพราะคำสั่งตอนแรกเขาให้ผมไปประจำชั้น ม.5/7 แต่ด้วยบุญกุศลหนุนนำหรือว่ากรรมบันดาลก็ไม่รู้ มีการเปลี่ยนคำสั่งย้ายชาวสวรรค์อย่างครูให้ประจำชั้น ม. 5/6 ข่าวลือมาว่าให้ไปปราบพวกพยศพวกนักเลงขาใหญ่ประจำโรงเรียนให้หน่อย ไม่มีปัญหาอยู่แล้วพวกนักเลง เด็ก คนชรา ผมตบหน้ามาหมดแล้วเหลือแต่ตบหน้านักเรียนนี่แหละยังไม่เคยเลย555 พูดเล่นนะครับไม่ถึงกับตบหน้าหรอกตบหัวก็พอ พอเจอหน้ากันวันแรกนี่เหรอหน้าตาของนักเลงใหญ่ ทำไมหน้าตาหน่อมแน้มละอ่อนเด็กน้อยไม่เห็นมีพิษมีภัยวันแรกที่เรียบร้อยก็เพราะว่าไอ้เก้ามันยังไม่มาโรงเรียนนั้นเองครับ ไอ้เก้าเนียะเล่าถึงมันหน่อยมันเป็นนักเลงรุ่นใหญ่ประจำห้องก็ว่าได้ ที่ว่าใหญ่ก็คือขาใหญ่นั่นเองครับแต่เป็นคนจิตใจดี ชอบพูดเสียงดังแกล้งเพื่อนตลอด นอนหลับบ้างบางคาบ
อยากพูดอะไรก็พูดออกมาโดยไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม แต่ไอ้เก้านี่มีลักษณะนิสัยการเป็นผู้นำ ก็คือเวลามีงานอะไรอย่างเช่นงานวันปีใหม่ เก้าก็จะอาสาในการจัดแจงซื้อของดูแลถามเพื่อนๆว่าจะกินอะไรบ้าง เขาก็มีข้อดีของเขาเหมือนกันนะ เมื่อมีไอ้เก้าก็ต้องมีไอ้อั้ม คู่หูนรกแห่ง ม.5/6 อันนี้ผมตั้งฉายาให้เองครับ อั้มกับเก้านี้เขาเป็นเพื่อนซี้กันนั่งติดกันตลอดที่นั่งติดกันไม่ใช่อะไรหรอกคนอื่นเขาไม่ให้นั่งด้วย ก็เลยต้องนั่งกันแค่สองคน อั้มออกแนวพวกศิลปิน Artist เป็นคนบ้าๆบอๆ แต่พอได้ทำงานที่เขาชอบอย่างเช่นวาดรูป เขาจะมีสมาธิมากเวลาทำงานเหมือนพวกมีองค์ เวลาทำงานคือเหมือนผีเข้าไม่สนใจใครเลย ผลงานของเขาก็มีให้เห็นเป็นประจักษ์แก่สายตาชาวโลกมาแล้ว ที่ผมเห็นชัดล่าสุดก็คือ คัตเอ้าท์ของสีแสด นั่นคือฝีมืออั้มนั่นเอง ผมยังแปลกใจเลยเฮ้ยทำไมอั้มมันเก่งจัง ผมเดินผ่านตอนมันวาด ผมถามมันเล่นๆว่าอั้มใครวาด มันบอกว่าวาดเองสิครู คิดในใจไอ้เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา มีหัวไปทางศิลปะรุ่งแน่ๆ อย่างไรก็รอดูผลงานของอีกตอนอำลากระโปรงบานเพราะเขาโม้บอกผมไว้ว่าอย่าลืมมาดูนะครูฉากในเวทีฝึมือการวาดเขาแหละ เดี๋ยวจะรอดู นอกจากสองคนนี้แล้วก็ยังมีคนอื่นๆอีกที่มีลักษณะแตกต่างกันอย่างเข้ากันไม่ได้เลย แต่ก็อยู่กันได้ด้วยส่วนผสมที่ลงตัว ก็จะมีแปลกๆอีกหลายคนนะห้องนี้ ผู้เป็นใหญ่ประจำห้องเมื่อพูดถึงชื่อเธอแล้วทุกคนต้องเงียบคือ ผอ. กณิการ์ แต่ไม่ไผทฉันท์นะ นามสกุลอะไรไม่รู้จำไม่ได้ คนนี้ตั้งใจเรียนหัวเราะเสียงดังมีเพื่อนซี้ปี๊กคือไอ้ขวัญ นักเลงหนังโป๊ประจำห้อง ครูให้ไปซื้อเครื่องคิดเลขที่คลองถมไอ้ขวัญไม่รีรอพอถึงคลองถมรีบเร่งเดินไปหาที่ร้านขายซีดีโป๊เลยอันนี้เพื่อนบอกมา ขวัญกับ ผอ. ตั้งใจเรียนทั้งคู่แต่ชอบนั่งหลังห้องไม่รู้ทำไม อีกคนหนึ่งที่นั่งข้างกันคือ ไอ้เอะธิติมาไอ้เนียะอารมณ์ดียิ่มตลอดเวลา พูดจาเสียงดัง นั่งหลังห้องชอบกอดกระเป๋าตลอดเวลา ไม่รู้มันกอดทำไมก็ไม่รู้ เคยถามมันเหมือนกันว่ากอดทำไม มันบอกว่าแค่อยากกอบเฉยๆ เหมือนคนติดตุุ๊กตานั่นแหละต้องกอดไม่งั้นรู้สึกขาดอะไรบางอย่าง ห้องผมมีแม่หมอประจำห้องด้วยนะครับเธอคนนี้ชื่อว่า หมอทอฝัน หมอดูแม่นประจำห้อง เมื่อเธอหยิบไพ่ขึ้นมาวางบนโต๊ะเมื่อไรทุกคนก็จะกรูเขาไปหาเธอเพื่อให้เธอดูดวงให้ทันที ผมก็เคยดูนะมันบอกว่าผมจะรวยตอนแก่ ตอนนี้ก็แก่แล้วไม่เห็นรวยเลยโม้หรือเปล่าก็ไม่รู้แม่หมอ ผมชอบแกล้งไอ้ทอฝันให้ร้องไห้คนนี้แซวไม่ได้ แซวนิดหนึ่งก็ร้องไห้ทันทีแต่ผมก็แซวเห็นคนร้องไห้แล้วรู้สึกดีโรคจิต ขอให้เป็นแม่หมอที่ดูดวงให้เพื่อนต่อไป เปิดสำนักเมื่อไรเดี๋ยวไปเป็นลูกค้า มาถึงบุคคลรายต่อไปที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ ไอ้มายด์นางรำแห่งโรงเรียนศรี นั่งติดกันกับบาแรมเซก้า มายด์เป็นทั้งนางรำเป็นทั้ง กน. โรงเรียนเรียกได้ว่าเป็นนักกิจกรรมของโรงเรียน ดูท่าทางแล้วมายด์น่าจะเป็นพวกไฮเปอร์นิ่งไม่ได้ ถ้านิ่งคือนอนอย่างเดียว เวลานอนคือไม่นอนแบบหลังห้องนะ นอนหน้าห้องให้ครูเห็นและก็ไม่สนใจว่าครูกำลังสอนอยู่ แบบว่ามีอะไรไหมครูหนูจะนอน ครูอยากสอนก็สอนไป เวลานอนมันก็จะนอนซบตักไอ้บาแรมเซก้า ไอ้บาแรมเซก้าก็ไม่ได้ห้ามเพื่อนไม่ให้นอนเลย ยังตบตูดเพื่อนกล่อมเพื่อให้หลับเร็วๆอีก เข้ากันดีเหลือเกินคู่นี้ แต่ก็ตั้งใจเรียนดีสองคนนี้คะแนนสอบก็ได้เยอะอยู่นะ แสดงว่าก่อนสอบต้องไปซุ่มอ่านมาแน่ๆเลย อีกคนพิมพ์ดารินทร์ผู้เป็นหัวหน้าของห้องนี้ เวลาเรียนกับผมชอบนั่งคนเดียว ไม่ค่อยพูดมาก ตั้งใจเรียน เรียนเก่ง เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเพื่อนๆได้ คนนี้แหละพอเป็นหน้าเป็นตาใหักับห้องได้ ส่วนอาทิตยากับบัวศรีนักเลงสายขรึมของห้องนี้ สองคนนี้หัวดีไม่ค่อยพูดมากแต่ชอบร้องเพลง บางที่ผมสอนอยู่เธอก็ร้องเพลงขึ้นมาเฉยเลย แบบว่าอารมณ์มันถึง ณ ตอนนั้นก็ร้องขึ้นมาทันทีเลยโดยไม่สนใจว่าเพื่อนว่าครูอยากฟังไหม ช่างอยู่ด้วยกันได้อย่างลงตัวเหลือเกินสองคนนี้ ข้างหลังสองคนนี้ก็คืออรวีกับสมบูรณ์สองคนนี้มาเรียนทุกวันถามว่าได้อะไรบ้างก็ได้มาเรียนนี้แหละความรู้ไม่ต้องมาเรียนทุกวันได้แชมป์เลย สมบูรณ์เนียะมาเรียนทุกวันไม่เคยขาดเลย อรวีก็เหมือนกันมาเรียนทุกวันเลยและรับผิดชอบสมุดห้องด้วยถือว่ามีความรับผิดชอบมาก เพราะเธอเอาให้ผมเซ็นต์ทุกวันศุกร์เลยครับ ส่วนข้างหลังสองคนนี้คือนัตตี้ นักหลับผู้ยิ่งใหญ่ พูดถึงคนนี้ไม่มีอะไรจะอธิบายนอกจากหลับแล้วหลับอีก หลับจนได้โล่บอกเลย อย่าหลับเวลาตอนเดินกลับบ้านแล้วกันนะนัตตี้ มาถึงฝั่งอีกฝั่งหนึ่งของห้อง ก็จะมีพวก ชนิตาสาวสวยแห่งเมืองโคราชที่พึ่งรอดชีวิตจากเหตุการณ์กราดยิงที่ terminal 21 ปออาภาภัทรสาวสวยเสียงหล่อ ไมล์ เนเน่ จิรภัทร์ มธุชา ไลลา พิม ไอ้มิ้น แทมมี่ ใครอีกหมดยังจำไม่ได้แก่แล้ว เหมวันต์ นนทะกาล ตุ๊กตุ่น ใครอีกวะเนียะ ลืมกล่าวชื่อใครชาวสวรรค์ขออภัยด้วยนะ ไอ้มิ้นกับแทมมี่ผู้เกิดมาเพื่อกิน พอถึงคาบบ่ายเมื่อไหร่ไม่รู้มันเอาขนมมาจากไหนมากินแบบสนุกสนานปากมาก ไอ้มิ้นมันเป็น กน. ฝ่ายคุณธรรมนะแต่สิ่งที่มันทำตรงกันข้ามหมดเลย ผมก็เลยเรียนพวกนี้ว่าพวก กน. เถื่อน พวก กน. โรงเกลือ ส่วนไอ้แทมมี่ก็สบายเลยมีเพื่อนเลี้ยงขนมทุกวันกินกันสนุกปากเลยครับ ลืมได้ไงเนียะอีกคน กนกวรรณ ปิ่นสำอางค์นักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่แห่งโรงเรียนศรี ซึ่งครั้งหนึ่งผมเคยไปเยี่ยมบ้านเกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้วในการเยี่ยมบ้านครั้งนั้นเพราะมันเอาหมามาดักกัดครูหน้าบ้าน กะให้ครูตายจมกองเขี้ยวหมาตรงนั้นมั้ง แต่เสียใจครูมีคาถากล่อมหมาหลับบอกเลยไม่ธรรมดา อีกคนหนึ่งที่น่าจะเอาไปประกวดมารยาทไทยก็คือ บัวชมพู ขันตรี พูดน้อยยิ้มเยอะ คนนี้น่าจะเป็นคนที่มารยาทดีที่สุดแล้ว สองคู่หูอีกคู่หนึ่งนั่งหน้าตลอดและเล่นเกมส์ตลอดเหมือนกันคือ ตุ๊กตุ่นกับนนทะกาล ตุ๊กตุ่นนี้เป็นเหรัญญิกประจำห้อง เอกลักษณ์ของเขาคือพูดเร็วมาก แสงที่ว่าเดินทางเร็วไปเจอไอ้นุ่นพูด เรียกว่าความเร็วเหนืองแสงจริงๆ ส่วนนนทะกาลผู้ซึ่งขโมยเงินพ่อแม่จ่ายค่าเกมส์ทุกเดือนนั่นเหรอ นั่งเล่นเกมส์อย่างสบายใจเฉิ่มโดยไม่สนใจขี้หมู ขี้หมาอะไรทั้งสิ้น ก้มหน้าก้มตาตลอด บางทีอยากจะเข้าไปถามพวกเธอมีหุ้นในพวกบริษัท true ais dtac หรือเห็นเล่นกันทั้งวันทั้งคืน อีกคนหนึ่งเกือบลืมไปแล้วคืออาจุ่มม่า บ้าเกาหลีไอ้ปิ่น เธอเคยมาปรึกษาผมว่าโดนโกงบัตรคอนเสิร์ตเกาหลีสูญเงินไป 6000 บาททำไงจึงจะได้เงินคืน ในใจผมก็คิดว่าอะไรหวะบัตรคอนเสิร์ตบ้าบออะไรแพงขนาดนี้ รวยอย่างเดียวซื้อไม่ได้นะต้อง….ด้วย ผมก็เลยบอกไปว่าให้โทรไปคู่เลย บอกว่าตอนนี้ไปแจ้งตำรวจแล้วนะ เก็บหลักฐานไว้หมดแล้ว ไม่รู้จะแก้ยังไงก็ทำได้แค่นี้แหละ ถามเธอว่าบอกพ่อไปหรือยังมันบอกว่าบอกแล้ว แล้วพ่อก็ดุสมน้ำหน้ามันอีก ตอนนั้นไอ้ปิ่นมันเสียใจมากเพราะเงินเยอะด้วย แต่ผมก็ใช้พลังจิตช่วยมันแหละมันก็เลยได้เงินคืน น่าจะเป็นพวกโจรมือสมัครเล่นนะก็เลยได้เงินคืนเจอข่มขู่นิดเดียวโอนเงินคืนเลย ถือว่าโชคดีนะไอ้ปิ่น ต่อไปก็บ้าผู้ชายเกาหลีให้น้อยๆลงหน่อย เห็นผู้ชายหล่อๆไม่ได้ไอ้พวกนี้ ต่อไปเป็นคิวของไอ้ปาล์ม ชื่อในวงการคือปาล์มมี่มันไม่ชอบหรอกชื่อนี้แต่ผมก็ยังเรียก เรียกให้มันโมโหนั่นแหละ คนนี้ตั้งใจเรียนออกนักเลงนิดๆ เรียกได้ว่าถ้ามีเรื่องต้องให้คนนี้ไปเคลียร์ให้เลยแต่เรื่องที่อยากให้เบาลงหน่อยก็คือปาล์มชอบกินน้ำหวานมากๆ ตอนเลี้ยงปีใหม่น้ำหวานเหลือมันอาสาเอากลับบ้านหมดเลย ไม่ทันได้กินที่บ้านหรอกเห็นมันกินที่โรงเรียนนี่แหละหมด นี่แหละครับเวรกรรมมีจริง ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับพวกเขา ผมต้องรับมือราวกับกำลังต่อสู้กับพวกผีปีศาจ แต่ผมว่าสนุกดีนะ ถึงแม้แต่ละคนจะมีลักษณะที่ผู้คนทั่วไปเรียกว่า “ดื้อ” แต่ในความดื้อความสน พวกเขาก็มีจิตใจที่ดีงามครับ ครูขอชื่นชมพวกเธอว่าพวกเธอดีมาก พวกเธอผ่านหลักสูตรการเป็นเป็นชาวสวรรค์แล้วล่ะ ครูจะไม่บอกหรอกนะว่าครูรักพวกเธอหรอกนะถึงแม้พวกเธอจะบังคับให้ครูพูดในคาบก็ตาม เพราะความรักนั้นมันไม่ได้แสดงออกด้วยคำพูด แต่มันรู้สึกได้ที่จิตใจเธอลองทำใจให้ว่างดูสิแล้วเธอจะรู้ว่าครูรู้สึกอย่างไรกับพวกเธอ ไม่อยากพิมพ์อะไรที่มันซึ้งๆเลย มันไม่เหมาะกับชาวสวรรค์อย่างผมเลย ผมต้องแนวเถื่อนๆ สุรุ่ยสุร่ายด้วยคำพูดที่หนักๆ ยืนหนึ่งเรื่อง bully ต้องครูชาวสวรรค์เลย ครูบอกพวก
เธอแล้วใช่ไหมครู bully คนตายไป 200 คนแล้ว ครูขอให้พวกเธอโชคดีแล้วกัน รักคนอื่นเหมือนกับรักตัวเอง ทำใจให้สะอาด อย่าอิจฉาคนอื่น มีอะไรอีก ไม่มีอะไรจะบอกแล้วเพราะห้องเราสมบูรณ์ perfect ที่สุดแล้ว ที่สุดของที่สุดคือห้อง 5/6 นี่แหละครูจะเก็บเสียงหัวเราะ เสียงตะโกนโหวกเหวก โวยวายของพวกเราเอาไว้ในห้วงห้องแห่งหัวใจลึกสุดเข้าไปข้างในแห่งก้นบึ้งของเซล์อะตอม นิวเคลียสของหัวใจแห่งชาวสวรรค์ไม่มีวันลืม พิมพ์ไปพิมพ์มาหาที่ลงไม่เจอ ทำไงดี อีกคนหนึ่งที่ลืมไม่ได้เกือบลืมแล้ว คุณครูพี่นุ๊ก ประจำชั้นคู่กับผมเองครับ พี่นุ๊กเป็นครูที่เก่งมากแววตาของพี่เขาคืออาวุธชั้นดี แค่ใช้สายตาดุๆของพี่เขาจ้องไปที่นักเรียนแค่นั้นแหละครับนักเรียนตายกันเป็นเบือเหมือนปลาโดนยาเบื่อแล้วลอยตายในคลองเต็มไปหมด นึกภาพออกไหม อีกหนึ่งที่เป็นอาวุธไม่ลับของพี่เขาคือลุกนั่ง ใครไม่ทำความสะอาดห้องนะบอกเลยเธอเป็นนักวิ่งได้เลยกล้ามขาเธอเป็นหมัดๆ เลย555 แต่ผมเห็นด้วยนะเป็นการลงโทษให้นักเรียนรู้หน้าที่ของตัวเองเพราะบางทีนักเรียนก็ไม่ค่อยกวาดห้องกัน ผมให้ฉายากับพี่เขาว่าสวยยิ้มยาก เพราะผมไม่ค่อยเห็นพี่เขายิ้มเลย แต่ทำงานกับพี่เขาสนุกดีไม่ต้องเรื่องมาก ไม่ต้องจุกจิ๊กแต่ไปให้ถึงเป้าหมายงานเสร็จก็เพียงพอแล้ว สุดท้ายท้ายสุดก็คือทำข้อสอบครูให้ได้แล้วกัน ถึงแม้เราจะเป็นประจำชั้นกัน แค่ข้อสอบครูไม่เคยปราณีใครนะจ๊ะบอกเลย….สวัสดี….ใครที่ครูลืมพิมพ์ชื่อไป…ขออภัยด้วยนะ…
